Skip to Content

SABIAS QUE...

SABÍAS QUE…

LIXO:

• Unha persoa xera 1,25 Kg de lixo ao día.

• De cada 100 Kg de lixo orgánico obtense 30 Kg de compost.

 

PAPEL E CARTÓN:

• Para producir unha tonelada de cartón virxe son necesarios 14 troncos de árbores.

• Con 6 cartóns de sopa reciclados fabrícase un rolo de papel hixiénico.

• Con 3 caixas de cereais reciclados fabrícase unha caixa de zapatos.

• Por cada folio que se recicla, afórrase a enerxía equivalente ao funcionamento, durante unha hora, de 2 bombillas de baixo consumo de 20 vatios, que dan a mesma luz que 2 bombillas incandescentes de 100 vatios.

• Ao reciclar unha tonelada de papel sálvanse 17 árbores.

• Fabricar papel novo a partir do antigo consume do 30 ao 55% menos de enerxía que fabricar papel da árbore.

 

VIDRIO:

• Da enerxía que se aforra da reciclaxe dunha botella de vidro pode iluminar unha bombilla de 100 vatios durante 4 horas.

• Todas as botellas e tarros de vidro pódense reciclar.

• Globalmente recíclase 80 000 toneladas de vidro e tíranse 920 000 toneladas.

 

PLÁSTICOS:

• Calcúlase que un millón de aves e 100 000 tartarugas, ademais de outros animais mariños, morren cada ano de fame, debido a inxesta de bolsas de plástico que bloquea os seu condutos dixestivos.

• Só se recicla o 1% das bolsas de plástico en todo o mundo.

• Unha bolsa de plástico ten un tempo de uso medio de entre 12 e 20 minutos, porén, poden tardar entre 15 e 1000 anos en degradarse.

• As bolsas de plástico bótase no colector amarelo.

• Con 15 botellas de plástico transparente fabrícase un forro polar.

• Por cada botella que se recicla afórrase a enerxía necesaria para ter o televisor aceso durante 3 horas ou a enerxía que necesitan 5 bombillas de baixo consumo de 20 W durante 4 horas.

• Os envases de plástico tardan en bio-degradarse 150 anos.

• España é o 3º pais consumidor de bolsas de plásticos mais importante a nivel internacional.

• O 20% do lixo recollido nas praias son bolsas.

• Os aneis de plásticos que traen as latas de refresco, son case invisibles baixo a auga e por iso os animais non os poden esquivar. Gaivotas, pelícanos, tartarugas, focas... morren afogadas ou estranguladas por eles. Antes de botalos ao lixo é importante cortalos para evitar isto.

• En España consómese cada ano 10 500 millóns de bolsas de plástico e só se recicla o 11%.

 

METAIS:

• Con 8 botes de conservas de lata reciclados fabrícase unha pota.

• Con 550 latas de aluminio recicladas convértense nunha cadeira.

• Se tiras unha lata de aluminio seguirá sendo un residuo sólido durante 500 anos.

• Fabricar aluminio a partir de aluminio reciclado require un 90% menos de enerxía que facelo a partir do mineral.

• A enerxía que se aforra con cada lata reciclada é equivalente ao consumo eléctrico dunha bombilla de 200 vatios ou de un televisor funcionando durante 1 hora.

 

PILAS E BATERIAS:

• En Europa, o 45% das pilas acaban nos vertedoiros e nas incineradoras, pese ao risco e a gran cantidade de puntos de recollida.

• O mercurio dunha pila botón pode contaminar 600.000 litros de auga, e dicir o equivalente a auga necesaria dunha vila de 3.000 habitantes nun ano ou a que consume unha familia de 4 persoas durante toda a súa vida.

 

ACEITES E PETRÓLEO:

• Un litro de aceite pode contaminar 1.000 litros de auga.

• Algúns expertos calculan que o 40% da contaminación dos ríos e lagos procede do aceite usado de motor.

 

OUTROS:

• En España prodúcese máis de 509 millóns de cabichas (datos 2006). A maiorís terminan ensuciando as rúas.

• En Europa tíranse 235 millóns de portátiles ao ano (datos 2006), dos cales só se reciclan menos dun 10%.

• Cada ano, 30 millóns de árbores son cortados no planeta para a fabricación de pañales de un só uso.

• Por cada grado de baixes o termostato da calefacción aforrarás entre un 5% e un 8% de electricidade. • Cada ano millóns de colares antipulgas van parar ao lixo e son unha fonte de contaminación.

• Os pañales (cueiros) de usar e tirar poden tardar hasta 500 años en descompoñerse.

• En 2009, o 10% da enerxía consumida en España procedía de fontes renovables, mentres que o resto, de centrais que teñen o petróleo e o carbón como combustible, o que incrementa as emisións de CO2.

ENSEÑAR NORMAS A LOS NIÑOS

ENSEÑAR NORMAS A LOS NIÑOS

Enseñar a los niños lo que está bien y lo que está mal es una de los  más importantes retos que tienen que afrontar los padres. Cómo hacerlo dependerá, como en todo aprendizaje, de la edad de los niños.

En la infancia se siguen unas etapas evolutivas que determinan el desarrollo motor, cognitivo y emocional de los niño, es decir, de igual modo que van creciendo físicamente lo van haciendo interiormente, lo que nos señala lo que podemos esperar de ellos y lo que no.

 

Esto condiciona claramente nuestras estrategias educativas. Es decir, no podemos esperar que el niño cuelgue su abrigo en un perchero alto, porque aún no ha alcanzado la altura que precisa para ello, por lo que no podemos exigírselo, así que o bajamos el perchero de altura o tan solo le enseñamos a que nos lo den a nosotros para colgarlo. No habrá modo alguno de acelerar el proceso natural de desarrollo, en tal caso podremos retrasarlo si el ambiente no se ajusta a las necesidades (mala alimentación, por ejemplo).

 

La necesidad de que haya reglas

De este modo vamos a ver brevemente qué etapas atraviesan los niños en relación al juicio moral (qué está bien y qué está mal) y en función de ello, qué estrategias vamos a utilizar para enseñarles de modo eficaz. Piaget definió la moralidad como “un sistema de reglas y el respeto del individuo por las mismas” y Kolhberg hablaba del juicio moral como “ el jucio sobre la aceptación o desviación de la norma” . Ya tenemos el pilar más básico : necesitamos proponer reglas y ocuparnos de que se cumplan . Pero, ?cómo?

 

Un poco de psicología básica

Podemos definir tres etapas: Anomía (sin reglas), Heteronomía (perciben la existencia de reglas, que tienen un claro origen externo (padres, profesores…). Lo correcto es lo que ellos dictan y acatar o cumplir dicha norma. No se valoran aún intenciones subjetivas y considero los actos como “buenos” o “malos” en función de las consecuencias de cumplir o no con la regla (castigo, premio). La mayoría de los autores considera que es a partir de los 4 años cuando empiezan a interiorizar las reglas y manejarlas.

 

Hasta aproximadamente los diez años responderán para evitar castigos u obtener recompensas. Posteriormente, les interesará también el ser considerados “buenos” o “malos” por los demás. La última etapa es la de Autonomía, en la que el sujeto ya supera el egocentrismo infantil y es capaz de considerar los derechos propios y también los ajenos. Se dará a partir de los 12 años (sentimiento s de justicia, principios éticos y búsqueda de una lógica universal). A esta etapa no se llega necesariamente, hay adultos que no la alcanzan nunca.

 

Nuestro deber, establecer las normas

Por lo tanto, lo primero que debemos tener en cuenta es que no tiene sentido invertir energía y tiempo en tratar de razonar con nuestros pequeños el porqué de la norma. Sencillamente, no lo van a entender y no se van a guiar por eso. Debemos ser nosotros, en nuestro papel de padres, educadores, cuidadores, etc. Los que les demos de manera unánime una serie de reglas claras y con unas consecuencias firmes en su consecución o desafío.

 

Nos interesa que las reglas sean pocas y muy claras y sin dejarnos llevar por razonamientos. Tenemos ser cariñosos y firmes. Nuestros pequeños no tienen capacidad de autocontrol, así que debemos ser nosotros su control, hasta que sean capaces de interiorizarlo.

 

Si no hay límites, hay confusión e inseguridad

Los niños necesitan autoridad para crecer felices. Ni que decir tiene, que es el ambiente familiar el mejor  y más seguro lugar dónde enfrentarnos a  las normas y sus consecuencias ya que tarde o temprano nos enfrentamos a ellas (en el colegio, trabajo…) y allí sería más duro. Por tanto vamos a imponer disciplina, es decir, vamos a enseñarles a actuar  a través de unas normas y con unos límites claros.

 

Para comunicar normas a tus hijos, sigue las pautas, en la medida de lo posible, de a continuación

 

Tono de voz: no grites. No le hables desde otra habitación. Acércate a él, mejor a su altura y habla en un tono medio.

 

Lenguaje corporal : Mantén contacto visual . Mírale a los ojos y pídela que  te mire. Sujétale si es necesario. Sé expresivo, muestra lo que está bien con gestos positivos y lo que no con gestos negativos (sonrisa versus ceño fruncido por ejemplo).

 

Muéstrate seguro, no titubés. Una sola frase es suficiente y repítela si es necesario (sin excederte), en un lenguaje claro, con frases simples (“Esto no se hace”) Si piden explicaciones responde de modo sencillo (“Porque está mal. No quiero que vuelvas a hacerlo, por favor”). No es momento para ellos de entender juicios morales.

 

No muestres ansiedad. Intenta siempre estar calmado frente a los desafíos. No te enfades. A fin de cuentas, debes entender que su “papel” es transgredir la norma y el tuyo supervisarla  y corregirla. Asúmelo. Es su manera de aprender y la tuya de enseñar. Si notas que estás enfadado sal de la situación y respira hondo , unos segundos bastarán para rebajar la ansiedad y volver a afrontar con calma.

 

Evita emplear etiquetas personales (“Eres malo”) ni comparaciones continuas (“Tu hermano es bueno y tú no”). No personalices, elogia y censura la conducta , no al sujeto (“Te estás portando mal. Tu hermana se está portando bien”).

 

No cedas ni cambias estrategias de modo continuo sobre la marcha, mantenerse firme es fundamental. La norma no debe cambiar según la situación ni según nuestro estado de ánimo, ni según quién la pone (es muy importante que estemos todos juntos para que haya coherencia educativa : padre y madre, abuelos, profesores…)

 

No escatimes nunca en elogios y atención. Nuestra atención es el recurso más poderoso que tenemos , es el mejor refuerzo para nuestros pequeños. Pero no olvides que lo es siempre, también cuando les prestamos atención para regañarlos. Si solo les atendemos y nos dirigimos a ellos cuando se portan mal, aprenderán a portarse mal para captar nuestra atención. Por eso es tan importante que les dediquemos unos minutos cuando estén portándose bien y nos dirijamos a ellos para decirles lo bien que lo están haciendo y nos sentemos a compartir su tarea.

 

Así mismo, les censuraremos y les retiraremos atención cuando su comportamiento sea inadecuado (“hasta que no dejes de patalear no voy a hacerte caso” y hacer caso omiso a su conducta , sin mirarles, sin tocarles, sin sonreir , sin gritar…. Una vez dejen de hacerlo, nos acercaremos , recordaremos la norma, y empezaremos a elogiar lo bien que lo hacen “Así está bien, ahora te escucho, dime carinño…”

 

También puedes utilizar otro tipo de refuerzos además de la atención (“Como te has portado bien y has recogido los juguetes, vamos al parque, te doy una onza de chocolate…” “Como te has portado mal porque no has recogido los juguetes, no te doy chocolate”.

Recordad que los premios y los castigos siempre deben darse a continuación de la conducta para que sean efectivos. No utilices tus emociones hacia él como moneda de cambio (“no te quiero porque eres un niño malo” “papá no te va a querer si te portas mal”). El niño debe crecer con la seguridad de que el amor de sus figuras de apego (padres o cuidadores) es absolutamente seguro y estable. Solo así podrá desarrollarse adecuadamente y ser emocionalmente sano.

Los niños que crecen sin normas, se sentirán confusos, perdidos y serán niños inseguros que, a menudo se muestren enfadados y desafiantes, porque realmente, no saben cómo actuar ni adónde dirigirse. Esto les genera angustia. Es decir, si no damos normas y límites hacemos sufrir a nuestros pequeños más que si los guiamos firmemente.

 

Maribel González es psicóloga colegiada: M-13898, con máster en Psicología Clínica por la Universidad Complutense de Madrid y parte del equipo de profesionalesl del consultorio médico Estrella, en Madrid capital.


 

 

MARZO 2014. SAÍMOS A REGAR

O MARTES 18 TOCOULLES AOS NENOS E NENAS DE 4 ANOS SAÍR A REGAR AS SEMENTES. DECATÁMONOS DE QUE ALGUNHAS SEMENTES XA COMEZARON A BROTAR:

MARZO 2014. SAÍMOS A PLANTAR

APROVEITANDO O BO TEMPO, SAÍMOS A PLANTAR AS SEMENTES QUE MERCAMOS. CADA CLASE ESTÁ ENCARGADA DE COIDAR UNHA PEQUENA PARTE DE TERREO:

NÓS TAMÉN CREAMOS PERSONAXES!

SEGUIMOS COA NOSA CURTA A VOLTAS. AOS POUCOS IMOS REMATANDO OS NOSOS PERSONAXES:

COMO NOS MOVEMOS!

ESTA SEMANA A PSICOMOTRICIDADE A FIXEMOS NO PATIO! CON AROS E PELOTAS E UN PEQUENO XOGO QUE BEN O PASAMOS!

VISITA Á PINTA 7-3-2014

PARA FESTEXAR A FESTA DA ARRIBADA FOMOS VER Á PINTA ATRACADA NO PORTO DE BAIONA. FIXEMOS UN PEQUENO PASEO E VOLTA PARA O COLE!!

ENTROIDO 2014

EMPEZAMOS CO HORTO!

POR FIN CHEGOU O BO TEMPO!! NA TERRA DO NOSO PEQUENO INVERNADOIRO DECIDIMOS FACER UN HORTO, XA QUE É A ZONA DA ESCOLA QUE MAIS SOL TEN. ENTRE TODOS LIMPAMOS AS HERBAS QUE HABÍA E AS BOTAMOS NO COMPOSTERO.

AOS DE 4 ANOS TOCOULLES PLANTAR CABAZAS, QUE ESPERAMOS QUE MEDREN UN POUCO E PODELAS RECOLLER NO MES DE SETEMBRO.

VISÍTANOS O CARTEIRO

O MÉRCORES 26 DE FEBREIRO TIVEMOS A VISITA DO CARTEIRO DE SABARÍS. CONTOUNOS COMO ERA O SEU TRABALLO E COMO PODÍAMOS MANDAR UNHA CARTA OU UNHA POSTAL:

Distribuir contido


by Dr. Radut