Desde fai uns anos, na escola de Sarandón, andivemos dándolle voltas á cabeza para ter un tempo máis para estar xuntos e viaxar. Así foi medrando a proposta de “Durmir fóra da casa”. Que as familias da escola viaxáramos xuntas dous días e quedarse unha noite a durmir nun albergue, os cartos non dan para máis. Coma quén non quere a cousa, xa van alá varios anos compartindo viaxes, paisaxes, xogos, xantares, ceas e almorzos, conversas e noites a “durmir fóra da casa” familias e escola.

Este curso 2023-24, decidimos viaxar cara o norte, e alá fomos a mañán de chuvia do sábado 8 de xuño cara a Mariña lucense. Despois de cruzar a Terra Chá e o Xistral baixamos o val do Landro e entramos en Viveiro.

A primeira visita, foi á igrexa de San Francisco e ó museo da Semana Santa, alí agardábanos Pipo, que foi o noso guía e mestre impartindo unha clase cas explicacións sobre o propio templo e abriu unha cofradía para contarnos as características e singularidades da Semana Santa en Viveiro.

Despois voltamos ó autobús para seguir estrada cara o Alberge Xuvenil Area, que ía ser a nosa residencia os dous días, sito na praia de Area en Viveiro. Alí asignamos habitacións por familias e procedemos a repartir o xantar que trouxeramos desde Sarandón. Primeiro xantar xuntos e conversas arredor do desexo que mellorase o tempo e tomamos a decisión de, despois de acomodar as habitacións e dun paseo de recoñecemento do entorno, subir ó autobús e ir cara o occidente.

Desta vez foi cara Estaca de Bares, fixemos parada e camiñamos á carón do faro ata a punta do cabo, contemplando fascinados a costa e admirando os acantilados mentres ondas, gaivotas e cativos mesturaban os sóns co horizonte. A continuación subimos ó autobús cara Ó Barqueiro, desde a altura do asento, e ca barreira dos eucaliptos, vimos a fermosura da ría, paramos e camiñamos polo pobo e polo porto.

A continuación, no autobús fixemos camiño de volta cara a vila de Viveiro, alí baixo a ollada fixa da estatua de Nicomedes Pastor Díaz, a pé paseamos as rúas e prazas coroadas de galerias, cruzamos a Porta de Carlos V e rematamos nun parque infantil, no que randieiras, tobogáns, escaleiras, pontes descubriron as nosas habilidades de equilibrio, salto e rapidez. Todo era pouco ata que Martiño caeu.

Un inchazón nunha perna dou a voz de alerta e Jose co seu coche levou a Martiño e seus pais, Belen e Fernando, o Centro Médico de Viveiro, mentras nós iamos no autobús para o Albergue a cear. Pouco despois soubemos que foran enviados ò Hospital da Mariña en Burela, e pola medianoite avísannos que son derivados ó Hospital de Santiago. Noite de tensión, nervos e preocupación por Martiño e seus pais.

Nesta noite de “Durmir fóra da casa”, tódalas conversas tiñan como tema central a Martiño, e a conveniencia de levar sempre nunha excursión da escola un coche particular para poder atender o máis axiña posible as posibles incidencias da viaxe.

Amenceu nubrado e mentras almorzamos fomos dándolle voltas a que faciamos pola mañán e decidimos tomar rumbo cara o oriente. Subimos no autobús e emprendemos viaxe a visitar o complexo industrial de Sargadelos. Contemplamos admirados as construccións e a obra de Isaac Díaz Pardo e amigos, por ser domingo os edificios estaban pechados. Camiñamos pola beirarrúa ata as vellas edificacións do antigo complexo industrial de Ibañez, e andivemos o Paseo dos Namorados. Sargadelos integración de industria e paisaxe.

Voltamos no autobús ó Albergue ca esperanza de darnos un baño na praia de Area antes de xantar, e foi cando soubemos que Martiño xa estaba na casa e non quedara no Hospital. Houbo máis animados para o partido de fútbol que para o baño, pero algúns mollaron os pés e Mari e o mestre atrevéronse a darse un baño nas augas do Cantábrico.

Xantamos con calma, recollemos e lavamos entre todas e todos o que usamos no comedor e na cociña do Albergue, cadaquén recolleu a súa habitación e voltamos a encher as maletas porque había que iniciar o camiño de volta. Camiño de volta que ía ter unha parada. Despois de cargar tódolas equipaxes e viaxeiros fomos marchando de Area, cruzamos Viveiro e á carón do Landro fomos indo cara Chavín, baixamos do autobús e fixemos unha camiñata ata a Fraga da Retorta, e alí estaba “O Avó” un eucalipto de grandes dimensións rodeado de moitos máis que no desentoaban a súa par. Un entorno de auga e vexetación exuberante que falan da calidade da terra e o microclima das Terras do Landro.

Merendamos ó pé do autobús e, desta vez si, fixemos sen parar o camiño de volta a Sarandón. Chegamos ás 21,30 horas o campo da festa e xa había avós e familiares agardando por nós para que lles contaramos na casa como fora a viaxe a Viveiro.

Atrás foron quedando paisaxes, vivencias, xogos, sustos e conversas compartidas xuntos,

familias e escola, nais, pais, nenas, nenos, chofer e mestre porque quixemos “Durmir fóra da casa”.

Xa estamos pensando, onde será a seguinte?

Antonio Vázquez Turnes, mestre de Sarandón. Xuño de 2024

Desde fai uns anos, na escola de Sarandón, andivemos dándolle voltas á cabeza para ter

un tempo máis para estar xuntos e viaxar. Así foi medrando a proposta de “Durmir fóra da casa”. Que as familias da escola viaxáramos xuntas dous días e quedarse unha noite a durmir nun albergue, os cartos non dan para máis. Coma quén non quere a cousa, xa van alá varios anos compartindo viaxes, paisaxes, xogos, xantares, ceas e almorzos, conversas e noites a “durmir fóra da casa” familias e escola.

Este curso 2023-24, decidimos viaxar cara o norte, e alá fomos a mañán de chuvia do sábado 8 de xuño cara a Mariña lucense. Despois de cruzar a Terra Chá e o Xistral baixamos o val do Landro e entramos en Viveiro.

A primeira visita, foi á igrexa de San Francisco e ó museo da Semana Santa, alí agardábanos Pipo, que foi o noso guía e mestre impartindo unha clase cas explicacións sobre o propio templo e abriu unha cofradía para contarnos as características e singularidades da Semana Santa en Viveiro.

Despois voltamos ó autobús para seguir estrada cara o Alberge Xuvenil Area, que ía ser a nosa residencia os dous días, sito na praia de Area en Viveiro. Alí asignamos habitacións por familias e procedemos a repartir o xantar que trouxeramos desde Sarandón. Primeiro xantar xuntos e conversas arredor do desexo que mellorase o tempo e tomamos a decisión de, despois de acomodar as habitacións e dun paseo de recoñecemento do entorno, subir ó autobús e ir cara o occidente.

Desta vez foi cara Estaca de Bares, fixemos parada e camiñamos á carón do faro ata a punta do cabo, contemplando fascinados a costa e admirando os acantilados mentres ondas, gaivotas e cativos mesturaban os sóns co horizonte. A continuación subimos ó autobús cara Ó Barqueiro, desde a altura do asento, e ca barreira dos eucaliptos, vimos a fermosura da ría, paramos e camiñamos polo pobo e polo porto.

A continuación, no autobús fixemos camiño de volta cara a vila de Viveiro, alí baixo a ollada fixa da estatua de Nicomedes Pastor Díaz, a pé paseamos as rúas e prazas coroadas de galerias, cruzamos a Porta de Carlos V e rematamos nun parque infantil, no que randieiras, tobogáns, escaleiras, pontes descubriron as nosas habilidades de equilibrio, salto e rapidez. Todo era pouco ata que Martiño caeu.

Un inchazón nunha perna dou a voz de alerta e Jose co seu coche levou a Martiño e seus pais, Belen e Fernando, o Centro Médico de Viveiro, mentras nós iamos no autobús para o Albergue a cear. Pouco despois soubemos que foran enviados ò Hospital da Mariña en Burela, e pola medianoite avísannos que son derivados ó Hospital de Santiago. Noite de tensión, nervos e preocupación por Martiño e seus pais.

Nesta noite de “Durmir fóra da casa”, tódalas conversas tiñan como tema central a Martiño, e a conveniencia de levar sempre nunha excursión da escola un coche particular para poder atender o máis axiña posible as posibles incidencias da viaxe.

Amenceu nubrado e mentras almorzamos fomos dándolle voltas a que faciamos pola mañán

e decidimos tomar rumbo cara o oriente. Subimos no autobús e emprendemos viaxe a visitar o complexo industrial de Sargadelos. Contemplamos admirados as construccións e a obra de Isaac Díaz Pardo e amigos, por ser domingo os edificios estaban pechados. Camiñamos pola beirarrúa ata as vellas edificacións do antigo complexo industrial de Ibañez, e andivemos o Paseo dos Namorados. Sargadelos integración de industria e paisaxe.

Voltamos no autobús ó Albergue ca esperanza de darnos un baño na praia de Area antes de xantar, e foi cando soubemos que Martiño xa estaba na casa e non quedara no Hospital. Houbo máis animados para o partido de fútbol que para o baño, pero algúns mollaron os pés e Mari e o mestre atrevéronse a darse un baño nas augas do Cantábrico.

Xantamos con calma, recollemos e lavamos entre todas e todos o que usamos no comedor e na cociña do Albergue, cadaquén recolleu a súa habitación e voltamos a encher as maletas porque había que iniciar o camiño de volta. Camiño de volta que ía ter unha parada. Despois de cargar tódolas equipaxes e viaxeiros fomos marchando de Area, cruzamos Viveiro e á carón do Landro fomos indo cara Chavín, baixamos do autobús e fixemos unha camiñata ata a Fraga da Retorta, e alí estaba “O Avó” un eucalipto de grandes dimensións rodeado de moitos máis que no desentoaban a súa par. Un entorno de auga e vexetación exuberante que falan da calidade da terra e o microclima das Terras do Landro.

Merendamos ó pé do autobús e, desta vez si, fixemos sen parar o camiño de volta a Sarandón. Chegamos ás 21,30 horas o campo da festa e xa había avós e familiares agardando por nós para que lles contaramos na casa como fora a viaxe a Viveiro.

Atrás foron quedando paisaxes, vivencias, xogos, sustos e conversas compartidas xuntos,

familias e escola, nais, pais, nenas, nenos, chofer e mestre porque quixemos “Durmir fóra da casa”.

Xa estamos pensando, onde será a seguinte?

Antonio Vázquez Turnes, mestre de Sarandón. Xuño de 2024

Coa intención de fomentar a práctica de actividade física e deportiva por parte do noso alumnado e de dar a coñecer a oferta de actividades da contorna, ao longo do curso fixemos diferentes xornadas nas que o alumnado participante nalgunha delas impartiu diferentes clases mestras de ximnasia rítmica (Club Squadra de Boqueixón), karate (Escola Deportiva do concello de Vedra), patinaxe (Club Ágora de patinaxe de Boqueixón), atletismo (Club Olímpico de Vedra) ou judo (Escola judo club de Boqueixón). Demostraron ser grandes expert@s en cada un deles, tanto na súa práctica coma á hora de transmitir os seus coñecementos e de dirixir a proposta ao resto do alumnado espertando ganas de seguir practicando todos eles.

Xa estamos rematando este curso e que mellor que facelo coas familias e descubrindo máis sobre as plantas invasoras, temática que traballamos nas escolas nos tres trimestres.

Mágoa non poder facer a ruta polo río Ulla para axudar na erradicación de prantas invasoras pero a choiva foi a encargada de facernos cambiar de plans.

Con todo iso, chegamos á nave da estación de Santa Cruz, en lugar de quedar cos nosos amigos de Amabul na área recreativa de Agronovo. Alí fixemos grupos para participar en distintos talleres. Un dos talleres consistía nun xogo no que tiñamos que adiviñar que plantas hai invasoras en Galicia e cales non. De seguido seguíamos a aprender mási dobre esta temática mentres xogamos á oca e as preguntas das casiñas eran sobre este tipo de prantas.

Outro dos talleres consistía nun conto no que coñecíamosun pouco máis sobe a fauna e flora do río Ulla e a importancia de saber arrancar as invasoras, en especial a Tradescantia Fluminensis. Antes de cambiar de taller, escollemos unha das prantas e decorámola con pinturas e texturas naturais.

De seguido pasamos a outro taller no que exercemos de detectives e identificamos as invasoras que nos agocharon. Tamén puidemos ver in situ, varios tipos de invasoras e deste xeito non favorecer a súa proliferación.

Xa para rematar a quenda dos talleres, ensináronnos a identificar diferentes sons de paxaros que podemos escoitar na zona. Traballamos en equipo para formar un puzzle con plantas invasoras especiais, moi coñecidas. Para poñer máis emoción ao xogo, quen conseguía levar uns ovos na culler, sen caer, cosneguía pezas para rematar o puzzle.

Deste xeito, rematamos as actividades programadas para a mañán. E así, chegou o momento de comer coas familias, un xantar organizado pola nosa querida ANPA e co que compartimos ata que os membros da asociación Amabul nos fixeron outro xogo, no que volvemos a facer equipos e neste xogo tamén puideron participar os papás, mamás, avós, avoas e quen quixera sumarse. Para rematar, que mellor xeito de facelo bailando,un xogo que propuxo a profe Andrea e que ven sendo unha danza rusa que ten por título A troika.

Foi un día no que convivimos, xogamos, corrimos, rimos e aprendemos a importancia da conservación do medio. Dado que o mal tempo non nos deixou percorrer a beira do río para extraer plantas invasoras, queda pendente esta actividade de cara ao vindeiro curso. Entrementres, convidamos a todas as familias a facer esta andaina e, cos expertos que tedes nas casas, arrincar algunha destas especies invasoras que tan ben coñece o noso alumnado.

Dende o claustro de profesores, agradecemos a vosa implicación e participación nestas actividades que organizamos, sempre pensando nos benestar dos/as máis peques e para que aprendan dun xeito lúdico, inculcándolles a importancia da contorna, do coidado da natureza e da relación entre iguais e co todos os membros da comunidade educativa.

Só nos queda agradecervos o voso apoio, desexarvos un feliz verán e mellor descanso. Moita sorte aos que abandonan o barco do noso CRA e para os que recibimos e mesmo quedan con nós de cara ao vindeiro curso, xa poñemos a maquinaria a funcionar con novas aventuras... AGARDÁMOSVOS!!

Desde fai uns anos, na escola de Sarandón, andivemos dándolle voltas á cabeza para ter un tempo máis para estar xuntos e viaxar. Así foi medrando a proposta de “Durmir fóra da casa”. Que as familias da escola viaxáramos xuntas dous días e quedarse unha noite a durmir nun albergue, os cartos non dan para máis. Coma quén non quere a cousa, xa van alá varios anos compartindo viaxes, paisaxes, xogos, xantares, ceas e almorzos, conversas e noites a “durmir fóra da casa” familias e escola.

Este curso 2023-24, decidimos viaxar cara o norte, e alá fomos a mañán de chuvia do sábado 8 de xuño cara a Mariña lucense. Despois de cruzar a Terra Chá e o Xistral baixamos o val do Landro e entramos en Viveiro.

A primeira visita, foi á igrexa de San Francisco e ó museo da Semana Santa, alí agardábanos Pipo, que foi o noso guía e mestre impartindo unha clase cas explicacións sobre o propio templo e abriu unha cofradía para contarnos as características e singularidades da Semana Santa en Viveiro.

Despois voltamos ó autobús para seguir estrada cara o Alberge Xuvenil Area, que ía ser a nosa residencia os dous días, sito na praia de Area en Viveiro. Alí asignamos habitacións por familias e procedemos a repartir o xantar que trouxeramos desde Sarandón. Primeiro xantar xuntos e conversas arredor do desexo que mellorase o tempo e tomamos a decisión de, despois de acomodar as habitacións e dun paseo de recoñecemento do entorno, subir ó autobús e ir cara o occidente.

Desta vez foi cara Estaca de Bares, fixemos parada e camiñamos á carón do faro ata a punta do cabo, contemplando fascinados a costa e admirando os acantilados mentres ondas, gaivotas e cativos mesturaban os sóns co horizonte. A continuación subimos ó autobús cara Ó Barqueiro, desde a altura do asento, e ca barreira dos eucaliptos, vimos a fermosura da ría, paramos e camiñamos polo pobo e polo porto.

A continuación, no autobús fixemos camiño de volta cara a vila de Viveiro, alí baixo a ollada fixa da estatua de Nicomedes Pastor Díaz, a pé paseamos as rúas e prazas coroadas de galerias, cruzamos a Porta de Carlos V e rematamos nun parque infantil, no que randieiras, tobogáns, escaleiras, pontes descubriron as nosas habilidades de equilibrio, salto e rapidez. Todo era pouco ata que Martiño caeu.

Un inchazón nunha perna dou a voz de alerta e Jose co seu coche levou a Martiño e seus pais, Belen e Fernando, o Centro Médico de Viveiro, mentras nós iamos no autobús para o Albergue a cear. Pouco despois soubemos que foran enviados ò Hospital da Mariña en Burela, e pola medianoite avísannos que son derivados ó Hospital de Santiago. Noite de tensión, nervos e preocupación por Martiño e seus pais. 

Nesta noite de “Durmir fóra da casa”, tódalas conversas tiñan como tema central a Martiño, e a conveniencia de levar sempre nunha excursión da escola un coche particular para poder atender o máis axiña posible as posibles incidencias da viaxe.

Amenceu nubrado e mentras almorzamos fomos dándolle voltas a que faciamos pola mañán e decidimos tomar rumbo cara o oriente. Subimos no autobús e emprendemos viaxe a visitar o complexo industrial de Sargadelos. Contemplamos admirados as construccións e a obra de Isaac Díaz Pardo e amigos, por ser domingo os edificios estaban pechados. Camiñamos pola beirarrúa ata as vellas edificacións do antigo complexo industrial de Ibañez, e andivemos o Paseo dos Namorados. Sargadelos integración de industria e paisaxe.

Voltamos no autobús ó Albergue ca esperanza de darnos un baño na praia de Area antes de xantar, e foi cando soubemos que Martiño xa estaba na casa e non quedara no Hospital. Houbo máis animados para o partido de fútbol que para o baño, pero algúns mollaron os pés e Mari e o mestre atrevéronse a darse un baño nas augas do Cantábrico.

Xantamos con calma, recollemos e lavamos entre todas e todos o que usamos no comedor e na cociña do Albergue, cadaquén recolleu a súa habitación e voltamos a encher as maletas porque había que iniciar o camiño de volta. Camiño de volta que ía ter unha parada. Despois de cargar tódolas equipaxes e viaxeiros fomos marchando de Area, cruzamos Viveiro e á carón do Landro fomos indo cara Chavín, baixamos do autobús e fixemos unha camiñata ata a Fraga da Retorta, e alí estaba “O Avó” un eucalipto de grandes dimensións rodeado de moitos máis que no desentoaban a súa par. Un entorno de auga e vexetación exuberante que falan da calidade da terra e o microclima das Terras do Landro.

Merendamos ó pé do autobús e, desta vez si, fixemos sen parar o camiño de volta a Sarandón. Chegamos ás 21,30 horas o campo da festa e xa había avós e familiares agardando por nós para que lles contaramos na casa como fora a viaxe a Viveiro.

Atrás foron quedando paisaxes, vivencias, xogos, sustos e conversas compartidas xuntos, familias e escola, nais, pais, nenas, nenos, chofer e mestre porque quixemos “Durmir fóra da casa”.

Xa estamos pensando, onde será a seguinte?

Antonio Vázquez Turnes, mestre de Sarandón. Xuño de 2024

Grazas a FEGADACE e Sarela (asociación do dano cerebral de Santiago) coñecemos aos FASTHEROES, uns amigos e amigas guiados que amosaban uns síntomas (perda de forza, perda da fala e perda de movilidade facial) provocados polo malvado COÁGULO; e aos que un superheroe chamado Toni experto en detectar ICTUS, tiña o poder de axudar chamando ao 112. (nº que para nós é doado aprender porque temos unha boca, un nariz e dous ollos).

Tamén comprendemos a importancia de levar unha vida sana e saudable, cunha alimentación equilibrada acompañada de exercicio físico.

Desde fai uns anos, na escola de Sarandón, andivemos dándolle voltas á cabeza para ter

un tempo máis para estar xuntos e viaxar. Así foi medrando a proposta de “Durmir fóra da casa”. Que as familias da escola viaxáramos xuntas dous días e quedarse unha noite a durmir nun albergue, os cartos non dan para máis. Coma quén non quere a cousa, xa van alá varios anos compartindo viaxes, paisaxes, xogos, xantares, ceas e almorzos, conversas e noites a “durmir fóra da casa” familias e escola.

Este curso 2023-24, decidimos viaxar cara o norte, e alá fomos a mañán de chuvia do sábado 8 de xuño cara a Mariña lucense. Despois de cruzar a Terra Chá e o Xistral baixamos o val do Landro e entramos en Viveiro.

A primeira visita, foi á igrexa de San Francisco e ó museo da Semana Santa, alí agardábanos Pipo, que foi o noso guía e mestre impartindo unha clase cas explicacións sobre o propio templo e abriu unha cofradía para contarnos as características e singularidades da Semana Santa en Viveiro.

Despois voltamos ó autobús para seguir estrada cara o Alberge Xuvenil Area, que ía ser a nosa residencia os dous días, sito na praia de Area en Viveiro. Alí asignamos habitacións por familias e procedemos a repartir o xantar que trouxeramos desde Sarandón. Primeiro xantar xuntos e conversas arredor do desexo que mellorase o tempo e tomamos a decisión de, despois de acomodar as habitacións e dun paseo de recoñecemento do entorno, subir ó autobús e ir cara o occidente.

Desta vez foi cara Estaca de Bares, fixemos parada e camiñamos á carón do faro ata a punta do cabo, contemplando fascinados a costa e admirando os acantilados mentres ondas, gaivotas e cativos mesturaban os sóns co horizonte. A continuación subimos ó autobús cara Ó Barqueiro, desde a altura do asento, e ca barreira dos eucaliptos, vimos a fermosura da ría, paramos e camiñamos polo pobo e polo porto.

A continuación, no autobús fixemos camiño de volta cara a vila de Viveiro, alí baixo a ollada fixa da estatua de Nicomedes Pastor Díaz, a pé paseamos as rúas e prazas coroadas de galerias, cruzamos a Porta de Carlos V e rematamos nun parque infantil, no que randieiras, tobogáns, escaleiras, pontes descubriron as nosas habilidades de equilibrio, salto e rapidez. Todo era pouco ata que Martiño caeu.

Un inchazón nunha perna dou a voz de alerta e Jose co seu coche levou a Martiño e seus pais, Belen e Fernando, o Centro Médico de Viveiro, mentras nós iamos no autobús para o Albergue a cear. Pouco despois soubemos que foran enviados ò Hospital da Mariña en Burela, e pola medianoite avísannos que son derivados ó Hospital de Santiago. Noite de tensión, nervos e preocupación por Martiño e seus pais.

Nesta noite de “Durmir fóra da casa”, tódalas conversas tiñan como tema central a Martiño, e a conveniencia de levar sempre nunha excursión da escola un coche particular para poder atender o máis axiña posible as posibles incidencias da viaxe.

Amenceu nubrado e mentras almorzamos fomos dándolle voltas a que faciamos pola mañán

e decidimos tomar rumbo cara o oriente. Subimos no autobús e emprendemos viaxe a visitar o complexo industrial de Sargadelos. Contemplamos admirados as construccións e a obra de Isaac Díaz Pardo e amigos, por ser domingo os edificios estaban pechados. Camiñamos pola beirarrúa ata as vellas edificacións do antigo complexo industrial de Ibañez, e andivemos o Paseo dos Namorados. Sargadelos integración de industria e paisaxe.

Voltamos no autobús ó Albergue ca esperanza de darnos un baño na praia de Area antes de xantar, e foi cando soubemos que Martiño xa estaba na casa e non quedara no Hospital. Houbo máis animados para o partido de fútbol que para o baño, pero algúns mollaron os pés e Mari e o mestre atrevéronse a darse un baño nas augas do Cantábrico.

Xantamos con calma, recollemos e lavamos entre todas e todos o que usamos no comedor e na cociña do Albergue, cadaquén recolleu a súa habitación e voltamos a encher as maletas porque había que iniciar o camiño de volta. Camiño de volta que ía ter unha parada. Despois de cargar tódolas equipaxes e viaxeiros fomos marchando de Area, cruzamos Viveiro e á carón do Landro fomos indo cara Chavín, baixamos do autobús e fixemos unha camiñata ata a Fraga da Retorta, e alí estaba “O Avó” un eucalipto de grandes dimensións rodeado de moitos máis que no desentoaban a súa par. Un entorno de auga e vexetación exuberante que falan da calidade da terra e o microclima das Terras do Landro.

Merendamos ó pé do autobús e, desta vez si, fixemos sen parar o camiño de volta a Sarandón. Chegamos ás 21,30 horas o campo da festa e xa había avós e familiares agardando por nós para que lles contaramos na casa como fora a viaxe a Viveiro.

Atrás foron quedando paisaxes, vivencias, xogos, sustos e conversas compartidas xuntos,

familias e escola, nais, pais, nenas, nenos, chofer e mestre porque quixemos “Durmir fóra da casa”.

Xa estamos pensando, onde será a seguinte?

Antonio Vázquez Turnes, mestre de Sarandón. Xuño de 2024

Durante estes días nas diferentes escolas estamos a conmemorar o Día mundial da Saúde realizando unha serie de actividades que culminarán coa celebración dunha gran carreira pola saúde. Elaboramos entre tod@s listados de hábitos de vida saudables que deberemos incorporar ás nosas vidas: xogar ao aire libre, realizar exercicio, levar unha dieta equilibrada, reducir o tempo de pantallas ao mínimo,... Cos nosos favoritos fixemos a liña de meta e os dorsais necesarios para participar na carreira. Chegou o día tan agardado e non nos esquecimos de realizar un bo quecemento previo e de hibratarnos e estirar ao rematar a carreira puidendo repoñer forzas cunha rica merenda saudable. Podían correr ao ritmo que quixeran pero era importante agardar a falta de 5 metros da meta por tod@s @s compañeir@s para cruzala xunt@s formando un gran equipo.

Ademais, o alumnado de primaria converteuse por unha semana en axentes de saúde debendo velar polo cumprimento destes hábitos nos seus fogares, premiando ou multando a quen correspondese. Cónstanos que nalgún caso foron implacables.

Entre as diferentes actividades realizadas para conmemorar o Día da Muller, este ano decidimos destacar a figura da atleta de triple salto Ana Peleteiro, resaltando tanto a súa valía profesional (recentemente proclamada 3ª do mundo nos campionatos de pista cuberta de Glasgow cun salto de 14,75 m., bronce nos Xogos Olímpicos de París,…) coma persoal: respectuosa coas súas rivais, valente, decidida e cunha personalidade arrolladora. Decidiu ser nai no mellor momento da súa carreira enfrontándose a moita xente que a criticou por pensar que sería a fin dos seus bos resultados e demostrando tan so un ano despois que se equivocaban.

Atleta reivindicativa, nunha ocasión afirmou nuha entrevista que “Se hoxe estamos aquí é porque unha muller un día dixo: ¿Por qué non podemos ter os mesmos dereitos?” en referencia a Katherine Switzer que foi a primeira muller en correr a mataratón de Boston en 1967, polo que aproveitamos esta ocasión para achegarlle o alumnado tamén a súa historia.

Chegou a hora da práctica e despois de medir na escola os 14.75 m. do salto de Ana e quedar abraiad@s ao saber que é quen de percorrer esa distancia con tan so 3 saltos, probamos a ver cantos saltos necesitariamos dar nós para conseguilo. Isto nos motivou moito e adicamos varias sesións posteriores ao traballo desta habilidade motriz básica nas súas diferentes variantes. Foi moi divertido e pasámolo moi ben.

Percibimos o mundo que nos rodea a través dos sentidos polo que o seu desenvolvemento é fundamental para a formación do seu coñecemento. Ao longo do mes de novembro estivemos a traballar nas diferentes escolas a estimulación sensorial con diferentes propostas que facilitaron o desenvolvemento de cada un deles (vista, oído, tacto, olfato e gusto). Xogamos con distintas imaxes, instrumentos, pelotas con axóuxeres, antifaces, botes con olores que tiñamos que emparellar, seguimos o rastro deixado por diferentes olores, detectamos texturas e formas,… pero o que máis nos gustou foi a celebración dunha cea romántica con velas e todo na que tiñamos que descubrir os ingredientes dos pratos que iamos degustar cos ollos vendados.

O pasado 1 de decembro David e Gael, da escola de San Xián, participaron na carreira de campo a través que tivo lugar na Área recreativa da Magdalena en O Pino, dentro do programa XOGADE. Foi unha experiencia moi divertida na que tivemos ocasión de vivir o ambiente do atletismo e de convivir con alumnado doutras escolas reencontrándonos con algún compañeiro de cursos anteiores.

Ao comezo estaban un pouco nerviosos pero en canto escoitaron o pistoletazo de saída os nervios quedaron atrás e fixeron unha carreira estupenda.

Gustounos moito a experiencia e quedamos con ganas de máis.