Iria Alfonso de 4ºA, aplaude a todos os pais que teletraballan e ao mesmo tempo coidan dos seus fillos e dos seus maiores, como é o caso dos seus pais.

Dedicado a Xoel, mais todos vós podedes crear o voso propio programa de radio. Creades un guión do programa que queredes facer, gravades a vosa voz cos teléfonos e enviades a vosa voz a alguén que as poda mesturar. Mais se lle queredes meter música e que non estorbe coa voz, para iso Audacity ten a función de Autoduck, doado, sinxelo e rápido.

Hoxe aplaudimos aos pais de Pablo Torres de 5ºA, que teñen que seguir traballando e ademais están separados porque o seu pai tivo que quedar en Mauritania.

A corentena do Covid 19 está afectando a moitas familias por desgraza. No caso da miña familia estamos todos ben, boto de menos mirar aos meus familiares. Miña nai traballa igual porque coida a xente maior, pero no caso de meu pai traballa nun barco de pesca (trae peixe para a xente). Aínda que a empresa na que traballa é de Marín, eles teñen licenza en Nouadhibou (Mauritania). E non sabían o que pasaba no noso país hasta que chegaron a terra e informoulles o sindicato do ocurrido.

Alá xa atoparon tres casos do Covid 19, por iso xa non lle deixaron baixar do barco. Ao meu pai tocáballe vir de vacacións, xa que leva 4 meses faenando, pero agora non sabemos cando regresará  porque mentras as fronteiras e os aeroportos estén pechados el terá que quedar no barco. No barco son 18 persoas traballando están todos ben, o malo e que eles non poden ter a distancia necesaria xa que o barco non e moi grande. Que ganas teño de ver a meu pai para achuchalo, botámolo moito de menos.  (Pablo Torres 5ºA)

Séguennos chegando contos dende a casa, desta tocoulle a vez a Roberto Armada Aneiros con este divertido "Voy a comedte".

Carla Vilela Fernández dende a súa casa xa hai un tempo nos mandou este conto que por falta de tempo non puideramos poñer na páxina. Xa vedes o que nos conta, un contiño tradicional dentro dun libro cheo de contos.

A Radio Sequelo desta vez tráenos a voz de Inés Lobeira, natural de Ardán e veciña de Bueu, que leva dende que empezou esta pandemia traballando dende o seu posto de enfermeira cos afectados polo Covid 19 en Montecelo. Graciñas Inés por facer un buratiño no teu tempo libre para nós, nestes tempos tan duros para todos, pero especialmente para os que traballades en primeira liña cos enfermos.  Moi interesante todo o que nos contas.

Neste planeta noso, onde non haberá galegos? Se vas a Alemania, galegos; a Francia, galegos; a Suiza, galegos; a Alemania, galegos, en Inglaterra, galegos; na Arxentina, aí todos son galegos.... ata na Lúa hai un galego.  Pois se ata agora non os había no Afganistan agora xa hai un Fran Armada, orixinario da parroquia de Dúas Igrexas en Forcarei e pai de Roberto Armada Aneiros de 5º B.  Isto é o que nos conta Roberto de como están pasando o confinamento na base de Kabul onde está o pai.

"A corentena do coronavirus, na miña familia está afectando de moitas maneiras, como en todos os fogares. A miña nai e a min que estamos en Marín pois aféctanos como a todos, porque non saímos da casa, fago cole virtual, miña nai só sae unha vez por semana a comprar para nós e os meus avós...

Ao meu pai que está en Kabul (Afganistán) aféctalle doutra maneira: El e os seus compañeiros xa estaban confinados antes do Covid19 na base militar onde está, soamente saían os que traballan co exército afgano. Dende o covid19, xa ninguén pode saír ni entrar da base, os que están dentro é porque viven e traballan alí. Agora pecharon todas as zonas comúns como ximnasio, campo de deportes, biblioteca... so está aberto o comedor, e teñen que comer un por mesa como no colexio cando facemos un exame. Poden saír a camiñar e correr pola base, pero sempre mantendo unha distancia de dous metros cos compañeiros. Non poden ir en grupos como se estivesen enfadados uns cos outros.

Inda que xa están acostumados a estar confinados, leva alí 5 meses, o Covid19 fará que o seu regreso se atrase, xa que moitos aeroportos están pechados."

Moito ánimo a todos.

Grazas á xente de Algarabía Animación podemos adentrarnos esta semaniña no mundo do cine e coñecer máis da linguaxe que lle é propia a través desta curta GOODNIGHT centrada no mundo literario de Castelao, coa axuda dunha unidade didáctica que eles mesmos nos proporcionaron.

Podes descargalo un pouquiño máis abaixo nos ficheiros adxuntos

Esta é só unha pequena mostra dalgúns dos que nestes días se atreveron a fedellar con Stop Motion Studio.

A  primeira película fainos retroceder á primeira película de ciencia ficción da historia do Cine en 1902, dirixida por aquel entón polo cineasta francés George Melies e curiosamente levaba o mesmo título "Un viaxe á Lúa", neste caso a dirección é cousa de Breixo e Darío Xosé Vidal.

Estoutra realizada por Irene Estévez Pazos ten como nome  "Un castelo de Naipes". Xa vedes eles fixérono, VOS TAMÉN PODEDES.

Facer unha curta animada pódevos parecer unha cousa moi complicada pero tendo un teléfono ou unha tablet convértese en algo moi sinxelo tendo instalada neles unha App gratuita chamada Stop Motion Studio. E para que vos animades a mandarnos as vosas creacións logo deixámosvos dúas curtas dos nenos de 5º. Polo de agora e para empezar recomendámosvos este titorial feito por Luz Beloso que é mestra de Artística en Cangas.

Se alguén se animou e domina o Stop Motion Studio, aquí tedes outras ideas para levar a cabo as vosas curtas, contadas por nenos só dous anos maiores ca vós.

Daniel Quintana de 5º ten a sorte por medio do seu pai, Miguel Ángel, de coñecer outras realidades; ten a sorte de poder poñerse, aínda que só sexa polo que lle conta seu pai, no sitio de persoas doutros lugares do planeta con menos recursos cós que nós temos.  Entre os dous relatáronnos como é que viven esta pandemia na África máis achegada a nós.  Lembrade que durante algún tempo Guinea foi unha colonia española e aínda hai xente alí que fala o español.

"A situación en Guinea por agora non é preocupante pero neste mes seguro que vai ser un pouco mais dramática. En Guinea como se dea unha pandemia os casos de mortos poden ser moi elevados porque non teñen a sanidade nin os métodos de prevención que temos nós.

Dende o día 14 de marzo que se confirmou o primeiro caso de coronavirus procedente de España, están tamén na casa. O problema e que alí aínda non tomaron as medidas de illamento tan estritas como aquí, porque agora mesmo non teñen datos exactos dos que están afectados; a xente segue facendo mais o menos a súa vida normal.  Os hospitais non están preparados  por se ven unha pandemia, os hospitais mais preparados son os privados e son para ricos.

Nas casas están algo illados e os rapaces lévano  peor que aquí, divírtense con videoxogos sen rede, porque moi poucos teñen internet na casa, ven a televisión, tamén xogan facendo crebacabezas, lendo contos, fan artesanía, facendo debuxos e algúns baixan algo á estrada.

Nos traballos seguen igual porque aínda non hai moitos casos de afectados pero tomaron medidas de hixiene. Pero o problema é que non hai un sistema seguro para contabilizar os casos afectados e as medidas de hixiene son insuficientes.

Os meus familiares xa tomaron medidas de illamento porque encóntranse en Malabo e alí hai algún caso. Xa non están os colexios abertos debido a pandemia e moitos máis establecementos fecharon. Eles  están ben, por agora, cumprindo os requisitos: Lavarse as mans oito veces ao día, estar a un metro das persoas, levar mascarillas e guantes, fan a compra para toda a semana...

A diferencia de nós, eles están afeitos a ter poucas cousas e adáptanse mellor a esta situación, están afeitos a non ir de vacacións, a non ter actividades de ocio, a pasar enfermidades sen medicamentos, é dicir, son felices tendo menos que nós.

Esperan, porén, a que dado que teñen un bo clima o virus non se propague porque non sendo na capital e arredores, no resto do país non están tomando as medidas suficientes e pode traer moitos problemas"

Guinea é o anaquiño de África en Verde

"No niño novo do vento hai unha pomba dourada"... se cabe un dos poemas máis coñecidos de Álvaro Cunqueiro ao ser musicado e interpretado por distintos cantautores, pero aqui dende a súa casa quen o interpreta é Xoel Sequeiros de 5º

Álvaro Cunqueiro na voz de Elva Pintos Omil, dende a súa casa, tráenos a memoria da nosa lírica trobadoresca á que deu nova vida ao autor con poemas coma este logo da guerra civil.

Durante toda esta semana os alumnos de 5º en colaboración coa propia autora do libro, Helena Villar Janeiro, estiveron traballando co seu libro "As señoras cousas". O primeiro paso do traballo foi elixir o poema que máis lles gustase e recitalo.  O primeiro que nos chegou foi este de Candela Bermúdez

Ola, ola! Como ides queridas alumnas e alumnos?

Hoxe celebramos o Día Mundial do Autismo que ten como obxectivo visibilizar a realidade das persoas con Trastorno do Espectro Autista, as súas capacidades, prioridades e necesidades.

.

 Propoñémosvos que realicedes un muíño de vento azul no que debe aparecer o voso nome. Logo sacádelle fotiño e mandadeo a sequelonacasa@gmail.com.

Que saibades que a profe Tamara de Educación Física que é moi madrugadora e sempre ten boas ideas xa fixo o seu.

Como cada día unha persoa vencellada a nosa cultura quixo estar connosco amosando o mellor de si mesmo, hoxe é Sabela Núñez Singala, a autora dun libro que limos haberá dous ou tres aniños no cole.  Sabela esta vez escolleu esta súa narración que ten por nome "Dous elevado a once", cuxos beneficios van destinados a dotar de libros a nenos coma vos con moitas menos posibilidade e que viven nun campamento do Sahara Occidental.

A Sabela teño entendido que lle gustan as Matemáticas e a vos? Quen é quen de dicir cantas palabras son 2 elevado a 11 palabras coas que conta a narración?

Xa case que nos mandaron 30 contos dende a casa. A ver quen é quen de redondear a cifra, o número 29 é o que nos deixa Roberto Armada de 5º.

Fran Alonso hai case unha década pasara polo noso colexio para amosarlle aos nenos un libro que xa é referencia dentro do eido poético destinado ao mundo infantil "O meu gato é un poeta" e agora volve estar connosco a través das redes, para lernos outro dos seus poemas este STREET POEMS.

Deuse a coñecer en 1991 ó gañar o Premio Blanco Amor con Tráiler, unha novela que xira en torno á vida e mitos dos transportistas. En 1994 publicou Cemiterio de elefantes, unha colección de relatos centrados no mundo da noite, e en 1995 Silencio, unha novela curta na que explora a esquizofrenia do mundo urbano. 

Como poeta é autor dunha innovadora obra dende 1992, cando deu ó prelo Persianas, pedramol e outros nervios. A vontade rupturista e rebelde dos seus poemas está presente nas súas sucesivas entregas: Tortillas para os obreiros en 1996, Subversións en 2001.

Traduciu para o galego o Polgariño de Charles Perrault, foi un dos animadores das Edicións do Dragón e coordinou e editou o libro Mini.relatos, publicado pola Librería Cartabón (1999), onde participaron 27 autores galegos novos. Foi responsable das coleccións de poesía Ablativo Absoluto e de narrativa Abismos, durante o seu período de vixencia. Foi subdirector para edición xeral de Edicións Xerais (2001-2018) e o seu director desde o 20 de abril de 2018. Tamén foi vicepresidente da Asociación Galega de Editores (2006-2010).

Como a súa obra é tan extensa só imos resaltar aquela destinada ao público infantil e xuvenil:

-Cidades, 1997, Edicións Xerais (Ilustracións de Pablo Otero Rodríguez "Peixe"). Traducida ao castelán.[5][6]

-O brillo dos elefantes, 1999, Edicións Xerais (Ilustracións de Luis Castro Enjamio).

-A casa da duna, 2002, Edicións Xerais.

-O brillo dos elefantes, 2006, Edicións Xerais.

-Cartas de amor, 2006, Edicións Xerais. Traducida ao castelán.

-Poetízate. Antoloxía da poesía galega, 2006, Edicións Xerais.

-A vida secreta de María Mariño, 2007, Edicións Xerais (Ilustracións de Fino Lorenzo).

-A araña e máis eu, 2009, Kalandraka. Foi traducida ao castelán, ao portugués, ao inglés, ao italiano e ao coreano.

-Folerpas de Novoneyra, 2010, Edicións Xerais.

-O meu gato é un poeta, 2011, Edicións Xerais.

-A punta de pistola, 2012, Edicións Xerais.

-Poemas birollos para ler cos ollos, 2016, Xerais.

Esta semana os alumnos de 5º van traballar co libro de Helena Villar "As señoras cousas" e a súa autora tivo a amabilidade de compartir connosco un dos poemas do libro:  "Aquí ven o libro". Agora a poesía pasa da voz de Helena ás nosas.

Aqui ven o libro - Helena Villar Janeiro from Endl Cep Sequelo Marín on Vimeo.