Para rematar as actividades sobre Luísa Villalta, autora homenaxeada este ano polo Día das Letras Galegas, Noelia e Manuel viñeron a lernos o libro Sempre infinita. Luísa Villalta escrito por Eva Mejuto e ilustrado por Bea Gregores.

    E tamén escoitamos na voz de Manuel fragmentos de obras como O oco da palabra, Alma de Beiramar, Concerto para un home só, Ruído... rematando con este anaco de En concreto:

Esa son eu

rubindo unha e outra vez as escadas

dun mundo posíbel

separado sempre pola idade, a teima

e a vontade íntima de voar

MOITAS  GRAZAS  AOS  DOUS  POR  ESTA  LECTURA  E  POR  DEIXARNOS  O  LIBRO  COMO  AGASALLO!

SEMPRE  É  UN  PRACER  ESCOITARVOS!!

 

GALERÍA  DE  IMAXES

 

     Rematamos este trimestre cunha nova sesión da actividade As familias contan con Natalia, a nai de Alassane que veu a lernos o conto A toupiña que quería saber quen lle fixera aquilo na cabeza de Werner Holzwarth e Wolf Erlbruch.

     Nesta historia a toupiña quere averiguar quen lle fixo na cabeza unha caca gorda e marrón que parece un chourizo.

  Ademais de compartir este libro co alumnado do colexio, Natalia e Alassane trouxeron moitos xogos relacionados con diferentes animais para que todos os nenos e as nenas do colexio puideran pasar un rato divertido xogando con eles.

MOITAS  GRAZAS  POR  VIR  A  COMPARTIR  CON  NÓS  ESTE  LIBRO  E  ESTES  XOGOS  TAN  DIVERTIDOS!!

GALERÍA  DE  IMAXES

   Nesta nova sesión de As familias contan estivemos con Noelia, a nai de Manuel, que repite por segunda vez este ano xa que lle gustou moito a experiencia e tiña un ratiño libre para poder volver a compartir con nós outro libro: Unha fábrica de bicos de María Canosa.

  Con esta lectura coñecemos a Mindi que é unha nena á que non lle gusta nada dar bicos nin recibilos, só os soporta se non a apretan moito ou non son moi longos.

   Xuntou os beizos e intentouno pero non lle saía bico ningún, pódese aprender a dar bicos? Existe unha máquina que os fabrique dentro de nós? 

 

    Se queredes escoitar toda a historia de Mindi podedes facelo no seguinte podcast xa que Noelia e Manuel pasaron por Radiuvín para gravalo e compartilo con todos vós.

 

MOITAS  GRAZAS  AOS  DOUS  POR   PARTICIPAR  DE  NOVO  NESTA  ACTIVIDADE!!

   Hoxe estiveron na biblioteca Aldán e a súa nai Tamara para compartir con nós o libro Alicia y el cerebro maravilloso escrito por Nazareth Castellanos.

     Á nai de Alicia encántalle ler libros sobre o funcionamento do corpo humano pero a Alicia resúltalle aburrido porque hai moitas palabras difíciles e non entende nada; aínda que todo cambia cando coñece á Coneja Cajal e ao seu espello máxico co que pode ver o que hai dentro do seu corpo.

  O primeiro que viu foi unha noz xigante que resultou ser o seu cerebro. Sobre el descubriu moitas cousas que non sabía: pesa máis de un quilo e medio, encárgase de procesar toda a información, é o órgano máis comellón e comunica todo o corpo formando un precioso bosque de neuronas ao que hai que coidar.

   Alicia tamén coñeceu á eiruga xardineira que lle ensinou a ler e lle explicou que cada vez que aprendemos algo as ramas das árbores dos nosos bosques de neuronas medran e enlázanse entre si facendo o bosque moito máis fermoso.

     A continuación coñeceu a uns xemelgos que a levaron á zona da memoria onde se atoparon cun cabaliño de mar moi especial que nos axuda a lembrar un montón de cousas.

    A seguinte parada nesta viaxe polo cerebro foi nunha améndoa (amígdala) que medra con sentimentos como a rabia ou a tristeza mentres que cando te sintes ben volve ao seu tamaño normal. Esta améndoa é a encargada das emocións.

    Outro personaxe que coñeceu Alicia foi a Raíña de corazóns, chamada tamén Atención. Ela pode facer que só vexas unha cousa e as outras desaparezan; pero como isto era un pouco difícil para Alicia e a súa améndoa estaba comezando a crecer outra vez, a Raíña levouna cos seus trompetistas para que aprendese a respirar e relaxarse: inspirar, expirar, inspirar, expirar...

 

   Dentro da actividade As familias contan hoxe recibimos a Noelia Vázquez, nai do noso compañeiro Manuel Vázquez.

    Eles viñeron a compartir co resto do colexio o libro ¿Por qué estás triste, Casilda? escrito por María de Mondo.

   Durante esta lectura coñecemos a Casilda, unha nena que unha tarde chegou un pouco triste do colexio porque á súa amiga Claudia non lle gustaran as súas zapatillas de luces.

    Pero pouco lle durou ese sentimento porque despois dunha charla cos seus pais entendeu que cada persoa ten os seus propios gustos e iso é o que fai que cada un de nós sexamos únicos e especiais.

    Aínda así a Casilda quedoulle unha dúbida: que pasa se nos importa a opinión dos demais? debe importarnos a opinión das persoas ás que queremos? 

    Pois como ben lle dixo a súa nai: "No podemos gustar a todo el mundo. Lo principal es que te gustes a ti misma".

    Despois a súa nai propúxolle tres preguntas:

  " ¿Qué tres cosas bonitas dirías sobre ti?

    ¿Qué te gusta hacer y te pone contenta?

    ¿ Qué se te da bien?"

   Contestando a estas preguntas, Casilda deuse de conta de que tiña moitísimas cousas boas, de que era única e especial; e de que ese era o seu súperpoder.

    Atréveste ti a contestar ás mesmas preguntas que lle fixo a Casilda a súa nai para atopar o teu superpoder?

    Antes de marchar, Noelia e Manuel, tamén pasaron polos estudos de Radiuvín para deixar gravado este conto tan chulo e que todos o poidades escoitar tantas veces como queirades.

MOITAS  GRAZAS  POR  VIR  A  COMPARTIR  CON   NÓS   UN  RATIÑO  E  ACHEGARNOS  REFLEXIÓNS  TAN  IMPORTANTES  COMO  AS  QUE  SE  RECOLLEN  NO  LIBRO:

- O QUE TES NON TE DEFINE.  O IMPORTANTE É COMO ES.

- NON PODES GUSTAR A TODO O MUNDO.  O IMPORTANTE É QUE TE GUSTES A TI MESMO.

- É IMPORTANTE QUE  COÑEZAS AS  TÚAS  VIRTUDES  PARA QUE TE GUSTES. 

GALERÍA  DE  IMAXES

    Hoxe tivemos unha nova sesión da actividade As familias contan da man de Sabela, tía do noso compañeiro Anxo.

   Eles elixiron para compartir con nós o libro favorito de Anxo: A pantasma coas bragas rotas escrito por Jose Carlos Andrés.

  Todos os habitantes de Castrelo Pesadelo viven aterrorizados por A pantasma das bragas rotas que pasa todo o día asustándoos e non os deixa vivir nin durmir tranquilos.

    Para acabar con este problema reúnense todos na praza para decidir que facer coa pantasma e como solución ocúrreselles ir a falar con ela e dicirlle que xa está ben de tanto susto.

     Pero todos os que intentan ir a falar con ela acaban escapando mortos de medo! 

Ata que a Fina, a avoíña, se lle ocurriu a solución perfecta!

Regalarlle unhas bragas novas!!

   A partir dese momento a pantasma deixou de asustar a todos; pero non para sempre porque cando se lle volven a romper as bragas, empeza a berrar outra vez: SON A PANTASMA DAS BRAGAS ROTAS!

   Eso si, agora os habitantes de Castrelo Pesadelo xa saben a solución: REGALARLLE UNHAS BRAGAS NOVAS!

    Se queredes escoitar completa esta historia, podedes facelo no enlace do podcast xa que Anxo e Sabela estiveron en Radiuvín para deixarnos o conto gravado.

MOITAS  GRAZAS  POR  VIR  A  CONTARNOS  ESTA  HISTORIA  TAN  DIVERTIDA!

ESPERAMOS  VOLVER  A VERVOS  PRONTO NA  BIBLIOTECA!

GALERÍA  DE  IMAXES

Hoxe estreamos a actividade As familias contan deste curso 2023 - 2024 coa Familia de Erea.

Estando colgada daquela rama a Stelaluna pasoulle algo sorprendente: atopou a súa nai!

Desde ese momento comezou a vivir con ela e aprendeu como viven os morcegos de verdade.

 

    De alí a uns días, Stelaluna foi  buscar aos seus amigos paxariños para ensinarlles como é realmente a vida dos morcegos e con ese intercambio, todos aprenderon que é posible ser amigos a pesar das diferenzas.

- Ojalá vosotros también pudierais ver en la oscuridad- dijo Stetaluna.

—Ojalá tú pudieras posarte de pie —respondió Flitter, Pip y Flap asintieron con la cabeza.

Se quedaron allí arriba en silencio un buen rato.

—¿Cómo podemos ser tan distintos y sentirnos tan iguales? —meditó Flitter.

—¿Y cómo podemos sentirnos tan distintos y ser tan iguales? —se preguntó Pip.

—Creo que eso es todo un misterio —pió Flap.

—Estoy de acuerdo —dijo Stelaluna—. Pero somos amigos. Y eso sí que está claro.

 

 

   Se vos quedastes con ganas de saber máis sobre a historia de Stelaluna, podedes escoitar todo o libro no seguinte podcast xa que Silvia e Erea estiveron en Radiuvín para gravalo.

 

MOITAS  GRAZAS  AS  DÚAS  POR  VIR  A  LERNOS  ESTA  HISTORIA  COA  QUE  APRENDEMOS  TANTO  SOBRE  INTEGRACIÓN, DIVERSIDADE  E  RESPECTO!!

 

GALERÍA  DE  IMAXES