COMEZA  O  CLUB  DE  LECTURA!!

  Hoxe temos a primeira sesión do club de lectura deste curso ao que se apuntaron todos os nenos e nenas de 5º e 6º de Primaria!!

   Nesta primeira xuntanza, os membros do club cubriron unha enquisa inicial para coñecer mellor que esperan do club e das reunións e os seus gustos e hábitos lectores.

   Rematamos repartindo o primeiro libro de lectura deste ano: O misterio dos bailaríns. Penca de prata escrito por Arthur Conan Doyle.

BOAS  LECTURAS!!

     Remata o curso e remata tamén a actividade do club de lectura deste ano e para poñerlle un broche final fixemos unha saída a Monforte de Lemos onde visitamos as instalacións da Policía Municipal xa que un dos libros que máis lle gustou foi Policán, o can policía.

  Xa nas instalacións, os policías encargados da nosa visita ensináronnos as oficinas e a sala de cámaras desde onde se ven as zonas peatonais de Monforte á vez que nos explicaron as funcións principais que desenvolven.

     Despois saímos á praza e alí mostránonnos os vehículos que utilizan e a equipación que levan. Tamén nos fixeron proba de alcolemia e todos demos 0,0.

  Ademais ensináronnos como se fai o atestado dun delito: croquis, fotos, declaracións... e nos explicaron que a policía ten presunción de veracidade que quere dicir que as declaracións dos axentes de policía nos procedementos xudiciais considéranse verdadeiras e non necesitan ser corroboradas por outras probas.

 

  Ao final da visita algúns membros do club remataron esposados pero iso si... ningún no calabozo!!

  

MOITAS  GRAZAS  Á  POLICÍA  MUNICIPAL  POR  ESTA  VISITA  NA  QUE  APRENDEMOS  MOITÍSIMAS  COUSAS  SOBRE  O  SEU  LABOR!!

   Despois a excursión rematou cunha visita ao Museo do Viño de Monforte de Lemos pois xa que Sober é zona productora de viño da Ribeira Sacra, tiñamos que facer esta visita tan conectada coa nosa realidade que finalizou co alumnado probando un mosto sen alcol.

GALERÍA  DE  IMAXES

  A última sesión do club de lectura deste ano, xirou en torno ao libro 12 poemas de Federico García Lorca publicado pola Ed. Kalandraka e ilustrado por Gabriel Pacheco.

   Esta é unha selección de poemas realizada por Antonio Rubio y Manuela Rodríguez que ten a finalidade de achegar a poesía de Lorca ao público infantil a través de recursos como as repeticións, rimas ou retrousos, quizais por esta razón o libro tivo moito éxito entre os membros do club que normalmente se achegan a poesía con poucas ganas xa que foi un libro que lles gustou moito.

   Ademais, aínda que nun primeiro momento os poemas parecen sinxelos, a realidade é que non o son tanto e iso levounos a debatir o significado dalgúns deles desde puntos de vista moi diferentes o que fixo que esta sesión fora moi dinámica e participativa.

   Tamén resultaron moi interesantes as ilustracións que acompañan aos poemas xa que cada un deles leva unha ilustración dunha páxina completa que nos levou a intensificar o debate pois non saberiamos dicir se nos serviron como aclaración ou para ampliar a diversidade de puntos de vista dos membros do club.

   Nas últimas páxinas do libro inclúese unha pequena biografía e un epílogo do ilustrador que nos serviron para achegarnos a figura deste autor tan importante do século XX.

   Sen dúbida este foi un fermoso libro para rematar as lecturas deste curso!

   Esta foi a última sesión dedicada a Luísa Villalta e ao libro Tinta do mar. Pequena biografía de Luísa Villalta escrito Polo Correo do Vento da colección Mulleres Galegas.

   Durante a mesma estivemos falando de moitos datos da biografía que aos membros do club lle chamaron a atención: 

   - Por que se chamaba Gurugú á zona onde vivía Luísa Villalta? Pois resulta que era unha zona pobre e recibiu este nome do Monte Gurugú que é un monte do Norte de Marrocos que está xusto antes do valado de Melilla, un lugar onde a xente malvive mentres espera para poder saltar o valado e chegar a España.

   - Que era a plataforma Nunca Máis? Unha plataforma cidadá para reclamar responsabilidades medioambientais, xudiciais e políticas polo derramamento de petróleo do Prestige.

 

   - Cales poderían ser as razóns polas que hai tan poucas mulleres homenaxeadas no Día das Letras Galegas?

   Para rematar fixemos a visualización deste vídeo publicado na páxina Galicia Aberta, especial Letras Galegas, na que os propios autores do libro fan un contacontos sobre el.

   Queremos seguir coñecendo a Luísa Villalta e para iso hoxe comezamos o libro Tinta do mar. Pequena biografía de Luísa Villalta escrito Polo Correo do Vento da colección Mulleres Galegas.

  Tras a lectura das primeiras páxinas, lemos tamén uns pequenos caligramas: o primeiro recolle en forma de violín datos importantes da súa biografía e o segundo é un fragmento do seu poema á Torre de Hércules.

   Despois rematamos a sesión co visionado da biografía musical da autora elaborada polo alumnado do CEIP Chans - Bembrive coa música "I love it" de Icona Pop con letra e voz de Ana M. García.

     Comezamos unha nova aventura no club de lectura deste curso coa poeta á que se lle dedican este ano as Letras Galegas: Luísa Villalta.

   Para coñecela mellor traballamos coas fichas publicadas pola Deputación de Pontevedra nas que fan un pequeno resumo da súa vida e das súas publicacións; así cando comecemos coa lectura da súa obra saberemos interpretala mellor.

   Comezamos novo libro no club de lectura!! 

   Nesta ocasión quixemos facerlles caso a varios membros do club que estiveran pedindo a lectura deste cómic e decidímonos a coñecer a Policán, un policía con corpo de persona pero cabeza de can.

  Para comezar con este libro, xustamente comezamos polo final do mesmo, é dicir, polas últimas páxinas onde nos explican como ilustrar aos seus protagonistas; así coñecémolos e descubrimos os principais rasgos de expresión que atoparemos durante a lectura.

  E non pensedes que a cousa foi moi mal... que xa temos os primeiros resultados...

 Hoxe é a última sesión que dedicaremos ao libro O neno de lume de Ledicia Costas.

 

   Nesta xuntanza falamos moito sobre o final do libro pero tamén sobre as emocións e a importancia de controlalas partindo de dous fragmentos do libro:

 "A nena agachouse para coller outra pedra do chan e entón Morgan sentiu que os seus ollos se incendiaban. Non había volta atrás. Non sabía como deter aquilo. Nese momento non podía, era como se a súa rabia tivese vida propia" (Páxina 102)

"Quixo aguantar as bágoas, e iso provocou que lle doese moito a garganta, como se lle estivesen cravando alfinetes.

- Non as tragues - suxeriulle Anna-. Eu fíxeno unha vez e tiven unha indixestión tremenda. A miña barriga inchouse coma un globo por mor das bágoas e tardou días en recuperar o seu tamaño normal" (Páxina 131)

      Debemos deixar saír as nosas emocións? Que podo facer se me sinto superado por unha emoción? Cales son as emocións "malas" e cales as "boas"?

"E ti, que pensas? Si, ti, a persoa que está lendo esta historia. Cres que Anna inventaba todas aquelas cousas ou que había algo de verdade?" (Páxina 85)

"Imaxino que tes curiosidade por saber que foi o que atopou Morgan máis alá da néboa." (Páxina 135)

    Ademais Julia e Dunia trouxeron unhas imaxes duns reloxos como os que nomea Culpepper, parecidos a reloxos de cuco pero que indican o tempo que vai facer e explicáronnos como funcionan

   Despois quixemos facer como os protagonistas da historia: comer un anaco de red velvet no salón da casa de Culpepper aínda que a tarta non era tan red senón que quedou un pouco pink, e o salón da casa cambiámolo pola biblioteca do colexio.

- Despois houbo que mollar o biscoito cun almibre feito con agua e azucre. Para este proceso fixeron buratos na tapa dunha botella de auga.

- Unha vez que o biscoito estivo mollado, prepararon a crema pasteleira para o recheo e tapárono.

- E listo! Así quedou a nosa versión da red velvet apta para intolerantes á lactosa!!

 

 Continuamos coa lectura do libro Oneno de lume de Ledicia Costas, que segundo nos din a maioría dos participantes se está poñendo moi interesante...

   Comezamos a sesión falando de Iván R., o ilustrador do libro. Para isto Julia e Dunia prepararon unha exposición baseada na entrevista que lle fixo Daniel Portela: Ilustrar contrarreloxo. Detrás do traballo de Iván R. para "O neno de lume" e a través desta exposición puidemos entender mellor o seu traballo e ver os bosquexos dalgunhas ilustracións .

    En canto a lectura, segue chamando moito a atención o personaxe de Anna; por un lado a importancia da amizade e de como ela cre todo o que Morgan lle di e non dubida en axudalo e, por outro lado, porque canto máis avanza a lectura máis nos decatamos do pobre que é; se na reunión anterior falamos de pobreza, nesta falamos de indixencia. Que diferencia hai entre pobreza e indixencia?

   Co fragmento de lectura que tiñamos pendente para hoxe, tamén coñecemos á banda dos Mudlarks e aos seus compoñentes cada un cun alcume identificativo (Pés de Queixo, Míster Feluxe, Lady Sambesuga, Nena Morcego...) e reflexionamos sobre o uso de alcumes que poden ser cariñosos e afectusosos ou despectivos e pexorativos, que pensamos sobre eles?

  A partir desta reflexión deixamos unha actividade pendente para o próximo día: pensar nun alcume que nos podería identificar e escribilo nun papel dobrado para na seguinte sesión tentar adiviñar a quen pertence cada alcume. A ver que sae...

   Esta é a 2ª sesión que dedicamos ao libro Un neno de lume de Ledicia Costas, e foi unha sesión na que lle demos moito ao miolo...

   Para comezar estivemos falando da situación inicial do noso protagonista: abandonado e vivindo en casas de acollida das que ten que mudarse cada mes; que é unha casa de acollida? Como pode sentirse? Como nos sentiriamos nós no seu lugar? 

    Tamén falamos moito do acoso escolar baseándonos no comportamento dos irmáns Ravioli: é correcto o que fan? Morgan acode ao pai dos xemelgos para pedir axuda, como actúa el? Como deberiamos actuar se nos vemos no mesmo caso?

     Ademais coñecemos a Anna que é a mellor amiga de Morgan; unha rapaza que vive na pobreza pero que ten unha gran imaxinación para vivir feliz co que ten: os zapatos están furados porque lle gusta levar os pés aireados, o abrigo é moi grande porque era da súa tataravoa que o utilizaba pasa saír voando do castelo onde vivía e atoparse ás agachadas co seu mozo... peRo a realidade é que Anna vive na probreza, que pensamos nós sobre esto? Algunha vez pasamos tanta fame que nos runxiran as tripas? Que pasaría se esa fose a nosa realidade?

   Resumindo podemos dicir que esta sesión foi unha sesión moi interesante xa que nos serviu para reflexionar sobre moitos aspectos da vida cotiá e coñecer mellor os pensamentos de todos os participantes no club.