A AUGA DO RÍO ESTABA TAN NOXENTA QUE NINGUÉN PODÍA VIVIR NELA. O POBRE PEIXE MARTIÑO TAMPOUCO PODÍA VIVIR ALÍ E ACABOU MORRENDO.
Durante a dramatización do conto, os nenos e nenas analizaron todo o que estaba a suceder, como se sentía Martiño en cada momento e que alternativas existían a tirar o lixo o río.
Unha vez rematado estableceuse un diálogo buscando ¿Que facer con esa auga tan lixada que tiñamos?, chegando a conclusión de que non podiamos tirala polo desaugue,